ประสบการณ์หลอนตอนตีสาม…เดียวผมไปส่งครับ!

สวัสดีครับก่อนอื่นผมอยากจะบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงๆกับตัวผมในช่วงประมาณ 6-7 ปีที่แล้ว ที่บ้านเหมืองหม้อ จังหวัดแพร่ ช่วงนั้นก็ตามเคยครับ เป็นช่วงของวัยรุ่น ก็มี เที่ยวเตร่ กินเหล้าสังสรรค์ ไม่กลับบ้านนอนบ้านเพื่อน ตามประสาวัยรุ่นครับ

……..และเรื่องราวที่ไม่น่าจดจำของผมนั้น มันเกิดขึ้นเมื่อวันเกิดของแม่ไอ้ทีเพื่อนผม แม่ไอ้ทีมันเลี้ยงหมูกระทะ ไอ้ทีมันก็เลยชวนผมกับเพื่อนไปกินด้วย เพื่อนผมคนนี้ชื่อโอครับ วันนั้นผมก็ขี่มอไซค์ไปรับไอ้โอที่บ้าน แล้วผมกับไอ้โอก็ไปกินหมูกระทะกันอย่างเอร็ดอร่อย จนร้านปิดประมาณ3ทุ่มครึ่ง พวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนผมกับไอ้โอก็ยังไม่อยากกลับบ้าน ก็เลยไปซื้อเบียร์มากินกันที่ร้านขายอาหารตามสั่งของน้าที่รู้จักแถวๆข้างโรงเรียนผม แล้วตอนนั้นก็ได้เจอเพื่อนที่รู้จักขี่มอไซค์ผ่านแถวนั้นพอดีก็เลยชวนคุยกันกินเบียร์ด้วยกัน

จนตี2กว่าๆ ผมกับไอ้โอก็เลยหาที่นอน เพราะไอ้โอกับผมไม่อยากเข้าบ้านดึก ก็เลยชวนกันไปนอนบ้านเพื่อนอีกคนชื่อ นิค บ้านไอ้นิคอยู่บ้านเหมืองหม้อครับ ซึ่งไม่ไกลจากตัวเมืองมากนัก ผมก็เลยจะโทรไปบอกมันก่อนว่าจะไปนอนด้วย แต่ตังโทรศัพท์ดันหมด ผมกับไอ้โอก็เลยขี่มอไซค์ไปที่บ้านมันเลย จนถึงบ้านไอ้นิค ผมก็เห็นบ้านมันไม่เปิดไฟเลยสักดวงมืดตึ๊ดตื๋อ ผมกับไอ้โอก็เรียกไอ้นิคอยู่หน้าบ้านพักใหญ่แต่ก็เงียบกริบ

ผมกับไอ้โอเลยไม่รู้ทำยังไง จะเข้าบ้านมันไปดื้อๆเลยก็ยังไงๆอยู่ ก็เลยคุยกันว่าจะกลับไปนอนบ้านไอ้โอ (บ้านไอ้โอนี้อยู่ในตัวเมือง)เพราะมันดึกมากแล้วประมาณตี3กว่าๆ ผมก็เริ่มรู้สึกเป็นห่วงในเรื่องของน้ำมันรถ กลัวว่าจะไปไม่ถึงบ้านไอ้โอ เพราะรถผมน้ำมันเหลือน้อยประมาณขีดแดงๆ ผมก็เลยบอกไอ้โอว่าให้ขยับรถไปที่หน้าปากซอยซึ่งเป็นสามแยก เพราะมันมีไฟกิ่ง จะได้ดูน้ำมันเห็น ว่าเหลือเท่าไหร่

ผมก็ดูน้ำมันได้สักพักก็ดันมีเสียงหมาเห่าแล้วก็หอนพร้อมกันเหมือนลักษณะมันเห่าหอนไล่มาทีละบ้านๆ จากบ้านไกลๆค่อยๆไล่มาใกล้ๆที่ที่ผมอยู่มากขึ้นเรื่อยๆ สักพักก็มีคนเดินผ่าน3แยกที่ผมอยู่ ผมก็มองกับไอ้โอ จนเขาเดินผ่านไป ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรแล้วก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก แต่ก็มีแอบคิดว่าที่แท้หมาเห่าหมาหอนเพราะคนเดินผ่านนี้เอง โธ่ ผมก็มองดูน้ำมันรถต่อครับแล้วก็ปิดเบาะ สักพัก คนที่เดินผ่านไปเมื่อตะกี้เขาเดินกลับมา ลักษณะเขาผอมๆผิวขาวนิดๆ ผมกับคิ้วบางๆหรืออาจไม่มีเลย ตอนนั้นผมก็ไม่ค่อยสังเกตอะไรมากนัก ใส่หมวกแก๊ปสีขาวๆครีมๆ สวมเสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสามส่วนสีครีมๆ รองเท้าผมไม่ได้สังเกตครับ แล้วเขาก็ถามผมว่า

พี่ : น้องๆ ! น้องเห็นเพื่อนพี่บ้างไหม
ผม : ไม่เห็นครับพี่
พี่ : พี่เดินมาจากป่าแดง เพื่อนพี่มันทิ้งพี่ไว้นั้น พี่เลยเดินมาถึงนี้ พี่ไปเที่ยวหาเพื่อนมา (ป่าแดงนี้ไกลเป็นสิบ สิบ กิโลเลยครับนับจากตรงที่เกิดเหตุครับ)
ผม : อ่อ ๆ ครับ (แล้วผมก็เงิบกับไอ้โอ ว่าเดินมาได้ไงวะ)
พี่ : เอ่อ แล้วน้องไปส่งพี่หน่อยได้ไหม บ้านพี่อยู่ร้องกวาง
ผม : ผมก็คิดยังไงไม่รู้ก็ตอบกลับไปว่า “ได้ครับ” ซึ่งร้องกวางนี้ไกลมากๆเลยครับ สักพักผมก็นึกได้ว่ารถเราไม่มีน้ำมัน ก็เลยบอกพี่เขาไปว่า พี่!รถผมไม่มีน้ำมันนะ
พี่ : สักพักพี่เขาก็เอาเงินยื่นมาให้ผม (ผมจำได้ว่าเป็นแบงค์100 ครับ)
ผม : อ่อ ครับ เดียวถึงปั้มค่อยให้ก็ได้ครับพี่

ผมก็ไม่ได้รับเงินจากพี่คนนั้น แล้วผมก็สตาร์ทมอไซค์ แล้วนั่งซ้อน3กันครับ ซึ่งรถมอไซค์ผมเวลานั่งซ้อนสามแล้วมันลำบากมากๆครับ รถHonda sonic ครับ เพื่อนผมไอ้โอซ้อนหน้าครับ ส่วนผมก็เป็นคนขี่แล้วพี่คนนั้นก็เป็นคนซ้อนท้ายผม

ผมก็ขี่ได้สักพักครับ ไฟกิ่งข้างทางที่ผมกำลังผ่าน อยู่ๆมันก็ติดๆดับๆ แบบกระพริบๆ จากตอนแรกมันก็ติดปกตินะครับ ซึ่งเป็นไฟกิ่งสุดท้ายก่อนที่ทางข้างหน้าจะเป็นป่าสักซึ่งจะไม่มีไฟครับ แล้วผมก็นึกขึ้นมาได้ว่าแล้วเราจะไปเติมน้ำมันที่ปั้มไหนวะ แล้วบ้านพี่เขาอยู่ไหน ผมก็เลยหันไปถามพี่เขาว่า “แล้วบ้านพี่อยู่ไหนครับ?”

!!!!ตอนนั้นผมไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย ไม่มี ไม่ครับ! พี่คนนั้นไม่อยู่แล้วครับ แล้วที่นั่งซ้อนรถผมเมื่อตะกี้หายไปไหนแล้ว (ซึ่งหากพี่คนนั้นกระโดดลงไป แล้วเขาจะกระโดดลงไปเพื่ออะไร ทั้งๆที่ผมก็บอกว่าจะไปส่ง แล้วหากมีคนกระโดดลงรถจริง ผมเป็นคนขี่รถซึ่งก็ต้องรับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือนของรถหรือโช็คหลังที่ยุบตัวหากมีคนกระโดดลงรถ แต่นี้ไม่เลย ขี่มาปกติครับ)

ตอนนั้นผมตกใจมากครับ แล้วผมก็บอกไอ้โอว่า “โอพี่เขาไม่อยู่แล้ววะ” แล้วไอ้โอก็หันไปดูข้างหลังผมแล้วมันก็เงียบไป (พูดแล้วก็ขนลุกน้ำตาคลอเบ้าทุกทีเลยครับ) และด้วยความที่ตกใจผมก็ ซิ่งรถแบบสติแตกไปเลยครับ สักพักเพื่อนผมก็คงแบบได้สติหรือกลัวที่ผมขี่รถไวมากๆแบบตกใจ มันก็ตบมือผมรัวๆแล้วก็บอกว่า “เดียวกฺูขี่เอง ไม่ต้องขี่” ไอ้โอมันก็ค่อยๆขี่ช้าลงเพราะข้างหน้าเป็นไฟแดงพอดีครับ จนผมเริ่มได้สติกลับมานิดหน่อยจากความตกใจ ซึ่งตรงไฟแดงนั้นก็ไม่ไกลจากตรงป่าสักเท่าไหร่ครับ แล้วตอนนั้นทางของผมก็ติดไฟแดงพอดี

ผมเลยบอกไอ้โอว่าไม่ต้องจอดเลี้ยวซ้ายข้ามยูเทรินไปเอา เพราะตอนนั้นกลัวมากครับ มันหลอนมันคิดไปหมด เพราะไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน กลัวว่าเขาจะตามเรามาไหม เขาจะทำอะไรเราไหม หลอนมาก จนไม่กล้าจอดไฟแดงครับ ส่วนไอ้โอก็หลอนเหมือนกันครับตอนขากลับตลอดทางมันก็ถามผมว่า อยู่ไหม? ใช่…เพื่อนกฺูป่าว? ถามประมาณนี้จนถึงบ้านมันเลยครับ แล้วก่อนที่จะนอนมันก็เล่าว่าตอนที่ขี่รถเร็วๆอ่ะจะแหกไฟแดงแล้ว … วันรุ่งขึ้นผมก็ไปวัดถวายสังฆทาน แล้วก็หลอน แบบนอนต้องนอนชิดมุมแล้วต้องใช้สายตาคอยกวาดดูรอบห้องนอนว่ามีอะไรผิดปกติไหมเป็นอาทิตย์ครับ อิอิ แต่หลังจากวันนั้นก็ไม่เคยได้เห็นหรือสัมผัสอะไรแบบนี้อีกเลยครับ

จบแล้วครับเรื่องราวประสบการณ์หลอนของผม ขอบคุณที่มาอ่านเรื่องราวประสบการณ์ของผมนะครับ ขอบคุณครับ

ขอขอบคุณ สมาชิกพันทิป