บ้านร้างท้ายซอย
บ้านร้างท้ายซอย ห้องพักหลอน ห้องพักผีสิง อ่านเรื่องผี หลอน สยองขวัญ
“บ้านร้างท้ายซอย”
เรื่องนี้เป็นเหตุการณ์ที่พี่ชายผมเล่าให้ฟังว่าเมื่อ3เดือนก่อนพี่ชายผมกับเพื่อนอีกคนนึงได้พากันไปเที่ยวทะเลกันที่จังหวัดหนึ่งทางภาคใต้ หลังจากที่เดินทางไปถึงพวกพี่ๆก็ได้เดินไปหาที่พักกัน หากันอยู่นานกว่าจะเจอห้องพักที่ถูกใจ
พวกพี่ๆได้ห้องพักรายวันในซอยๆหนึ่งพวกพี่เขาจึงได้เข้าไปทำติดต่อขอเช่าห้อง พอจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อยก็เอากระเป๋าสัมภาระต่างๆไปเก็บในห้อง ซึ่งในห้องพักก็ไม่มีอะไรมาก มีทีวีกับตู้เสื้อผ้า หลังจากนั้นก็พากันออกเดินสำรวจดูในซอยที่พวกพี่ๆเขาไปพักกัน
พวกพี่ก็ได้เดินดูนั่นดูนี่ไปเรื่อย จนไปถึงท้ายซอย ก็ได้เจอกับบ้านร้างหลังหนึ่ง ซึ่งบ้านร้างหลังนี้ดูเหมือนจะร้างมานานมากแล้ว เพราะใกล้จะพังเต็มที และก็มีหยากไย่ก็เต็มไปหมด หญ้าก็ขึ้นรกพอสมควร พอสำรวจจนทั่วซอยแล้วพวกพี่ก็พากันกลับไปที่ห้องพักกันเพื่อพักผ่อนเอาแรง เตรียมไปเที่ยวต่อในวันพรุ่งนี้
วันต่อมา
พวกพี่ๆได้ไปเที่ยวทะเลตั้งแต่เช้า ก็พากันเล่นน้ำกันสนุกสนานตามประสาวัยรุ่น เล่นน้ำอยู่ทั้งวัน พอเย็นก็พากันกลับมาที่ห้องพัก พวกพี่ก็ได้เจอเพื่อนใหม่เพิ่มมา จึงชวนกันมาสังสรรค์กันที่ห้องพัก จนเพื่อนพี่ซึ่งชื่อพี่ซัน พอเริ่มจะเมากัน พี่ซันก็บอกว่า พวกนายเคยเห็นผีหรือป่าวว่ะ
ส่วนเพื่อนพี่คนที่เข้ามาใหม่มี3คน มีพี่หนึ่ง พี่สอน และพี่แสน พี่แสนเลยบอกว่า เคยเห็นแล้ว แต่ไม่กลัว พี่ซันจึงชวนเหล่าเพื่อนใหม่ไปบ้านร้างเพื่อไปพิสูจน์ผีกัน พวกเพื่อนใหม่ก็ตกลง เลยพากันเดินไปสำรวจบ้านร้างด้วยกันทั้ง5คน แต่จริงๆจริงพี่ชายผมโดนลากมา พอมาถึงที่บ้านร้างพี่ซันด้วยความที่เมาอยู่แล้ว เลยปากไม่ดีพูดไปว่า เห้ย!ผีมันมีจริงป่าววะถ้ามีก็ออกมาให้เห็นหน่อยนะกูอยากเจอ หลังจากนั้นพวกพี่ๆก็ได้พากันเข้าไปลองของในบ้านร้าง ซึ่งบ้านร้างหลังนี้จะมี2ชั้น พี่ซัน พี่สอนและพี่แสนไปสำรวจชั้น2 ส่วนพี่ผมกับพี่หนึ่งอยู่สำรวจชั้นล่าง ก็เดินๆสำรวจไปประมาณ10นาทีพี่ผมกับพี่หนึ่งก็ไม่เจออะไรจึงออกมารออยู่ข้างนอก รอไปซักพักพวกพี่ซันก็ยังไม่ออกมา พี่หนึ่งจึงเข้าไปตาม พี่ผมก็รออยู่ประมาณ10 นาที แล้วพวกพี่ซันก็เดินออกมากันแต่ที่แปลกก็คือทุกคนมีบาดแผลเต็มตัวหมด ยกเว้นพี่หนึ่งคนเดียว พวกพี่ๆเขาจึงรีบพากันกลับห้องพัก
พอมาถึงห้อง พี่ผมก็ได้ถามว่าพวกพี่ซันว่า ไปทำอะไรกันถึงได้บาดแผลขนาดนี้ พี่ซันจึงเล่าว่า ตอนที่กูไปชั้นบนกูก็สำรวจห้องนู่น นี่ นั่น ไปเรื่อยแล้วก็ได้ยินเสียง เหมือนมีคนเดินในห้องๆหนึ่งกูเลยเดินเข้าไปดู พอเข้าไปก็ไม่เห็นใครเว้ย จากนั้นกูก็สำรวจห้องนั้นมันคล้ายๆเป็นห้องหนังสือมีตู้หนังสือประมาณ2ตู้ พอกูเดินเข้าไปใกล้ตู้ จู่ๆตู้ก็ล้มลงมาทับกู แล้วไอ้สอนกับไอ้แสนได้ยินจึงวิ่งมาดูและช่วยกันยกตู้ออกจากกู แล้วอยู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงแก่ๆตะโกนออกมา อย่ามายุ่งกับบ้านของกู พวกมึงอย่ามาที่นี่อีก ไม่อย่างงั้นจะหาว่ากูไม่เตือน แล้วข้าวของทุกอย่างก็ลอยมากระแทกพวกพี่ๆเขาจนพี่หนึ่งเดินเข้ามา ทุกอย่างจึงสงบเป็นปกติ หลังจากที่พวกพี่ซันเล่าเสร็จ พี่ผมก็บอกงั้นต้องให้ผมมาช่วย
วันรุ่งขึ้นพวกพี่ๆก็ได้ติดต่อมาหาผม บอกให้ผมมาหาพวกพี่โดยเร็วที่สุด ผมจึงได้ขึ้นรถทัวร์ตามพวกพี่ๆไป พอมาถึงพี่ๆทุกคนก็รีบพาผมไปห้องพักและเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟังทันที พี่ซันรีบบอกกับผมทันทีว่า นพช่วยพี่ด้วยนะ พี่ยังไม่อยากตาย ผมเลยบอกให้พี่ซันใจเย็นๆ พี่เขาก็ถามผมว่าแล้วจะทำยังไง ผมบอกว่าตอนนี้ยังเช้าอยู่อาจจะไม่ได้อะไรมาก ผมจึงรอให้เย็นก่อนระหว่างนั้นผมก็ได้ให้พวกพี่เขาพาไปซื้อพวก ธูป เทียนเพื่อไปขอขมาและพากันไปทานอาหารเรียบร้อยจะได้มีแรง เผื่อมีอะไรเกิดขึ้น
พอตอนเย็น
พวกพี่ๆได้พาผมมายังบ้านร้างที่อยู่ท้ายซอย ทันทีที่ผมก้าวขาเข้ามาในเขตของบ้านร้างหลังนี้ ผมก็รู้สึกได้ทันทีว่ามีบางสิ่งบางอย่างรอรับการมาของผมอยู่ ผมบอกให้พวกพี่ๆรออยู่ข้างนอกก่อน ผมจะเข้าไปดูข้างในแปปนึงเดี๋ยวออกมา ผมเดินเข้สไปในบ้านร้าง
เมื่อมาถึงในตัวบ้านผมรู้สึกถึงความวังเวง น่ากลัวและมีบางอย่างจับจ้องผมอยู่ตลอดเวลา ผมเริ่มทำสมาธิและหาผู้ที่เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ จนเริ่มมีเสียงดัง กอกแกรกดังขึ้นเป็นระยะๆ จนเข้ามาใกล้ตัวผมขึ้นเรื่อยๆ ผมเริ่มกลัวกับสิ่งที่จะเกิดกับผมแต่ก็ยังคุมสติและข่มใจตัวเองเอาไว้ จนผมเริ่มสื่อสารได้กับเจ้าของบ้ารหลังนี้
อย่ามายุ่ง มันไม่เกี่ยวกับมึง
เสียงของหญิงชราตะคอกใส่ผม
ผมขอโทษนะครับ แต่ช่วยปล่อยพวกเขาได้มั้ยพวกพี่เขาไม่ได้ตั้งใจจะลบหลู่น ตอนนั้นพวกพี่เขาเมาเลยก็ไม่รู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป
กูไม่รู้ กูไม่สน กูจะเอาชีวิตพวกมัน
และทันใด ผมก็หลุดจากการสมาธิทันที เพราะมีมือมือนึง มาจับไหล่ของผม ผมสะดุ้งสุดตัวแล้วรีบหันมามอง ซึ่งก็คือพี่ชายของผมเอง ผมรู้สึกโล่งใจ
นพ เป็นไรป่าว เห็นเข้ามานานละ
ไม่เป็นไรคับพี่ ออกไปข้างนอกกันเถอะ
พอผมกับพี่ออกมาจากตัวบ้าน ผมรีบบอกให้พวกพี่ๆทุกคนรีบจุดธูปขอขมาทันที แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ธูปของพี่ๆที่จุดขอขมา มีธูปของพี่ซัน พี่สอน พี่แสนหักพร้อมกันหมด เหลือแต่พี่หนึ่งกับพี่ของผมที่ยังปกติ ผมเลยให้พี่หนึงกับพี่ของผมปักธูปและรอให้ธูปหมดจากนั้นก็ให้กลับห้องพักก่อน ส่วนพี่ซัน ผม พี่สอนและพี่แสนจะอยู่ที่นี่ต่ออีกซักพัก พอพี่หนึ่งกับพี่ของผมไปแล้ว ผมก็ได้ให้พี่ทั้งสามเข้าไปในบ้านร้างเพราะผมเชื่อว่า พวกพี่ๆต้องทำอะไรมากกว่ามาลองของแน่
พี่ผมถามพวกพี่หน่อยสิ พวกพี้ได้ทำอะไรมากกว่านี้หรือเปล่า
อะไรไอ้นพ หมายความว่าอะไรว่ะ
ก็พวกพี่ได้เอาอะไรของเขาไปมั้ยหรือไม่ก็ทำลายข้าวของของเขา เพราะถ้าพวกพี่ไม่ทำอย่างงั้น ธูปของพวกพี่คงไม่หักพร้อมกันทั้งสามคนหรอก
แล้ว ไอ้หนึ่งกับไอ้นะ(พี่ชายผม)มันก็มาเหมือนกันทำไมมันไม่โดนวะ
พี่ผมเขาแค่มาสำรวจแล้วก็กลับแต่พวกพี่ๆไม่ได้ทำอย่างงั้นใช่มั้ยล่ะ
ขณะที่พวกเรากำลังทะเลาะกัน อยู่ๆพี่แสนก็ล้มลงไปนอนกองที่พื้น พี่สอนกับพี่ซันกำลังจะเข้าไปพยุงแต่ผมก็รีบดึงพวกพี่ออกมาก่อน
อะไรของเมิง ห้ะไอ้นพ พี่ซันตวาดใส่ผม
นั่นไม่ใช่พี่แสน ผมตอบพร้อมมองไปที่ร่างพี่แสนที่กำลังลุกขึ้น
พอผมนับถึงสามให้วิ่งเลยนะ ผมบอกพี่ทั้งสอง 1 2 3วิ่ง ผมกับพี่ซันและพี่สอนวิ่งไปคนละทิศละทาง ผมวิ่งออกมานอกบ้านพอหันกลับมาไม่เห็นใครวิ่งตามมา ผมจึงต้องวิ่งเข้าไปข้างในเพื่อไปช่วยพวกพี่เขาอีกครั้ง ผมวิ่งไปชั้น2ก็เห็นพี่แสนกำลังจะเข้าไปในห้องห้องนึง ซึ่งแน่นอนต้องมีใครอยู่ในนั้นแน่
นี่ ผมว่าคุณยายพอเถอะครับ ผมคุยกับใครบางคนในร่างพี่แสน
กูบอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับกู จากนั้นจู่ๆเขาก็วิ่งเข้ามาหาผม ขณะที่กำลังจะถึงตัวผม พี่สอนได้เอาขวดเหล้าจากที่ไหนก็ไม่รู้ ฟาดใส่หัวพี่แสนอย่างแรงจนพี่แสนสลบและเลือดไหลเป็นทาง เราจึงช่วยกันพยุงพี่แสน และเข้าไปเรียกพี่ซันออกมาจากห้องนั้น แต่พอเปิดเข้าไปก็ไม่เจอพี่ซันแล้ว แต่้ห็นหน้าต่างมันเปิดอยู่ ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีรีบวิ่งไปที่หน้าต่าง และขออย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิด พอผมไปถึงที่หน้าต่างผมก็ถึงกับช็อก เพราะภาพที่ผมเห็นคือพี่ซันนอนแน่นิ่งที่ชั้นล่างนอกบ้าน ผมกับพี่สอนจึงพยุงพี่แสน แล้วรีบเดินลงมา พอมาดูพี่ซันโชคดีที่พี่เค้าแค่ขาหัก พวกผมรีบโทรเรียกรถพยาบาลมา สักพักรถพยาบาลก็มาพร้อมๆกับพี่ชายผมและพี่หนึ่งที่วิ่งมา ผมถามพี่ว่ารู้ได้ยังไงว่าจะมีอะไร
พี่ผมบอกว่าครั้งแรกที่พากันมาลองของกันพวกไอ้ซันก็ได้รับบาดเจ็บ ก็เลยคิดว่าครั้งนี้ก็คงเหมือนเดิม แถมพี่หนึ่งยังบอกอีกว่า ตอนที่พากันกลับห้องพักในครั้งแรก พี่หนึ่งเห็น ผู้หญิงแก่ๆคนหนึ่งมองดูพวกเราจากชั้นสอง จึงรู้สึกว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ หลังจากนั้นพวกเราก็พากันตามพี่ซันกับพี่แสนไปที่โรงพยาบาล ก็นานเป็นเดือนกว่าพี่ซันจะกลับมาเดินได้ปกติ แล้วผมกับพวกพี่ๆก็ชวนกันไปทำบุญให้กับยายแก่ๆเจ้าของบ้านหลังนั้น ที่พวกพี่ๆไปลองของ จนได้เจ็บตัว พี่ซันบอกว่า พอแล้วชีวิตนี้จะไม่เข้าไปทำอะไรแบบนี้เด็ดขาด
และเรื่องนี้ก็จบเพียงเท่านี้ครับ
ติดตาม RedMoon ค่ำคืนสีเลือด
