หนูผีกลางทุ่งนา
“หนูผีกลางทุ่งนา”
สมภพเด็กหนุ่มจากบ้านนอก หมู่บ้านห่างไกลความเจริญ หลังจากฤดูทำนาเสร็จสิ้น สมภพก็เดินทางเข้าเมืองกรุงหางานทำ ส่งเงินส่งทองให้พ่อแม่ใช้ แต่เนื่ิองจากปีนี้เกิดโรคระบาดขึ้น งานที่สมภพทำอยู่ก็ต้องหยุดลง จึงตัดใจกลับบ้านเกิดดีกว่า สมภพก็เก็บเสื่อผืนหมอนใบไปขึ้นรถที่หมอชิต เมื่อมาถึงบ้านสมภพก็ต้องถูกกักตัวตามนโยบายของรัฐบาล เลยไปกักตัวที่นาของตัวเองเพราะมีเถียงนาน้อย พอได้ซุกหัวนอน คุ้มแดดคุ้มฝน
วันแรกสมภพก็ใช้ชีวิตลำพังในเถียงนาของตัวเอง โดยพ่อแม่จะขี่มอไซร์เก่าๆมาส่งข้าวส่งน้ำ ด้วยความที่นั่งๆนอนๆไม่ได้ทำอะไร สมภพจึงเกิดความเบื่อหน่าย เลยบอกพ่อแม่ให้เอาปืนแก็บกับไฟฉายคาดหัวมาให้หน่อย จะออกหายิงหนูนา โดยจะเอาข้าวเปลือกไปวางไว้ตรงที่มีหนูนา แล้วไปดักรอเวลาหนูออกมากินข้าวก็จะใช้ปืนยิงเอา หนูนาช่วงนี้อร่อยสุดๆ พอกลางคืนสมภพก็ออกไปหายิงหนู ก็ได้มากินวันละตัวสองตัว วันต่อๆมาสมภพก็ออกไปล่าอีก ได้บ้างไม่ได้บ้าง จนมาถึงคืนนึง สมภพไปก็ดักยิงหนูที่นาที่นึง ซึ่งอยู่ใกล้ๆป่าช้าของหมู่บ้าน ระหว่างที่สมภพกำลังซุ่มรอหนูอยู่นั้น อยู่ๆก็มีหนูนาตัวหนึ่งวิ่งมากินข้าวที่กองล่อเอาไว้ หนูนาตัวนี้ตัวใหญ่มาก สมภพได้เห็นก็ถึงกับตกใจเพราะมันใหญ่ตัวยังกับแมว
เกิดมาพึ่งเคยเห็นหนูตัวใหญ่ขนาดนี้ ยังไงกูต้องเอาตัวมันผัดเผ็ดให้ได้ สมภพไม่รอช้ายกปืนขึ้นบ่าเล็งปลายกระบอกปืนไปยังโคตรหนูตัวนั้น แต่อนิจจาปืนแก็ปดันไม่แตกสมภพถึงกับหัวเสีย รีบเอาลูกปืนเก่าออกแล้วบรรจุกระสุนใหม่ โคตรหนูตัวนั้นมันก็ยังไม่ไปไหน มันนั่งกินข้าวที่กองล่อไว้อย่างสบายใจ แบยไม่เกรงกลัวอะไรทั้งสิ้น เมื่อกระสุนพร้อมสมภพไม่รอช้ายกปืนขึ้นประทับบ่าลั่นกระสุนออกไปทันที ปัง! กระสุนเข้าร่างโคตรหนูตัวนั้นเต็มๆ แต่มันกับไม่เป็นอะไรยังเลย ยืนกินข้าวหน้าตาเฉยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น สมภพด้วยความโกรธยิงหนูไม่ตายก็รีบบรรจุกระสุนใหม่ ‘คราวนี้มึงไม่รอดแน่ กูจะกินมึงให้หนำใจไปเลย” เมื่อทุกอย่างพร้อมสมภพก็ยกปืนขึ้นเล็ง กำลังจะเหนี่ยวไกปืน โคตรหนูตัวนั้นมันก็หันหน้ามา
เท่านั้นแหละ สมภพรีบทิ้งปืนแล้ววิ่งหนีไปทันทีิ เพราะสิ่งที่เค้าเจอมันไม่ใช่หนูธรรมดา แต่มันเป็นหนูผี ตัวเป็นหนูแต่หน้าเป็นคน แถมแลบลิ้นปลิ้นตาใส่อีก สมภพวิ่งกลับมาถึงเถียงนาตัวเองอย่างทุลักทุเล รีบนอนคลุมโปงทั้งๆที่บรรยากาศโคตรจะร้อนตับแตก สมภพต้องนอนทนฟังเสียงหมาเห่ารอบๆเถียงนาทั้งคืน แทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันเลย พอตอนเช้าพ่อแม่มาส่งกับข้าว สมภพจึงได้ชวนพ่อเดินเอาปืนที่ตัวเองทิ้งไว้ เพราะไม่กล้าไปคนเดียว สมภพขยาดการออกยิงหนูไปอีกนาน เกิดมาก็ไม่เคยเจออะไรที่น่ากลัวขนาดนี้มาก่อน อยากกลับเข้าไปนอนที่บ้าน แต่ต้องกักตัวอีกหลายวัน สมภพต้องคลนอนผวาคนเดียวอีกหลายวัน เสียงหมาเห่าหอนรอบเถียงนายังมีอีกหลายคืน จุดถึงกำหนดครบเวลากักตัว สมภพรีบสะบัดก้น ลาแล้วเถียงนาน้อย
ขอขอบคุณ RedMoon ค่ำคืนสีเลือด