เจ้าสาวที่รอคอย เรื่องเล่าจากทางบ้าน

         เรื่องนี้เป็นเรื่องของผมเอง เกิดขึ้นเมื่อประมาณเกือบ 30 ปีที่แล้ว  ตอนนั้นผมยังเป็นวัยรุ่นและชอบดูหนังมากๆ

         เรื่องมันเกิดในช่วงที่ผมปิดเทอมและกลับไปอยู่ตากับยายที่ต่างจังหวัด ซึ่งผมก็คุ้นเคยกับตายาย ญาติๆ และเพื่อนบ้านแถวนั้นเป็นอย่างดี เนื่องจากผมมาที่นี้ค่อนข้างบ่อย

         มีอยู่วันหนึ่งเพื่อนข้างบ้านผมมันมาชวนไปดูหนังกลางแปลงที่ศาลเจ้าในหมู่บ้าน ผมจึงรีบตกลงทันทีเพราะชอบดูหนังอยู่แล้ว  พอประมาณ 6 โมงเย็น ผมและเพื่อนอีกสองคน (เพื่อนสองคนเป็นแฟนกัน) ก็เดินไปดูหนังด้วยกัน ซึ่งห่างจากบ้านประมาณ 3 กิโล สมัยนั้นที่บ้านยังไม่มีรถ ต้องเดินและใช้ไฟฉายส่องทาง 

         เมื่อดูหนังเสร็จประมาณเที่ยงคืน ผมและเพื่อนก็พากันเดินกลับบ้าน แต่เพื่อนผมมันขอแยกไปส่งแฟน  ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมก็เดินต่อมาเรื่อยๆและผมก็นึกได้ว่าถ้าเดินตัดสวนตรงบึงน้ำใหญ่ก็จะถึงบ้านเร็วขึ้น  ระหว่างทางที่ผมเดินเข้าไปก็จะเป็นสวนของชาวบ้าน และมีบึงน้ำใหญ่ๆประจำหมู่บ้าน  ผมเดินไปสักพัก ผมก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งสวมชุดเจ้าสาวสีขาวยืนร้องไห้อยู่ใต้ต้นไม้ริมบึง

         ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไร คิดเพียงว่าผู้หญิงคงทะเลาะกับแฟนเลยออกมาร้องไห้ตรงนี้ ผมจึงเดินเข้าไปหาเพื่อจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อผมยิ่งเดินเท่าไหร่ก็ไม่ถึงเธอสักที ผมรู้สึกเหมือนควบคุมร่ายกายไม่ได้ ผมเดินอยู่อย่างนั้นสักพัก แล้วผู้หญิงคนนั้นก็เริ่มขยับตัวแต่ไม่หันหน้ามา เธอเดินช้าๆมุ่งหน้าไปที่บึงน้ำ และตัวผมก็เดินตามเธอไปโดยที่ผมขัดขืนไม่ได้ ระหว่างที่เดินเสียงร้องของเธอก็เริ่มโหยหวนน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ ผมยังคงเดินตามเธอลงไปในน้ำ

เมื่อเท้าผมเริ่มสัมผัสน้ำ ผมรู้สึกถึงความเยือกเย็นที่มันแทรกขึ้นมาที่ตัวและหัว มันหนาวมากจนจับใจ ผมรู้สึกกลัวแต่ผมไม่สามารถออกเสียงหรือวิ่งหนี้ไปจากตรงนั้นได้ ตัวผมเริ่มจมน้ำลงไปเรื่อยๆ แล้วผู้หญิงคนนั้นก็หันหน้ากลับมาช้าๆ ผมเห็นหน้าเทอไม่ชัดเนื่องจากมันมืด เห็นเพียงหน้าซี๊ดๆขาวๆ ผมเริ่มหายใจไม่ออกเหมือนกำลังจะจมน้ำ ผมรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก แต่ผมก็ไม่มีแรงที่จะหนี้ไปได้  และนั้นก็เป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมจำได้ ก่อนที่ผมจะหมดสติไป 

ผมมารู้สึกตัวอีกที ตอนที่ผมนอนอยู่โรงพยาบาล  ยายเล่าว่าผมนอนเป็นไข้สูงไม่ได้สติมา 3 วัน จนตาต้องไปขอน้ำมนต์จากหลวงพ่อที่วัดมาให้ดื่มผมจึงฟื้น  

         ผมถามว่าผมมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง ยายบอกว่าลุงสัปเหร่อกับลูกชาย  แกออกไปดักปลาแถวบึงใหญ่ และเห็นผมเดินไปทางต้นไม้ ลุงแกกับลูกชายแกจึงเดินตามไปเพราะกลัวจะเกิดเรื่องร้ายกับผม เมื่อเห็นผมเดินลงไปในน้ำ แกจึงวิ่งลงไปช่วยผมขึ้นมา 

ยายเล่าต่อว่าตรงต้นไม้นั้น เมื่อหกเดือนก่อน ลูกสาวของลุงสัปเหร่อแกกำลังจะแต่งงาน จัดงานกันใหญ่โต ระหว่างที่ทำพิธีกันอยู่ เจ้าบ่าวก็เกิดหายไปโดยที่ไม่มีใครรู้ว่าหายไปไหน (มีแต่เสียงร่ำลือว่าเมียหลวงตามมา เจ้าบ่าวจึงต้องตามเมียหลวงกลับไป)  เจ้าสาวเสียใจมากร้องไห้ หลบอยู่แต่ในห้องไม่ยอมกินข้าว ไม่ยอมเจอใคร จนคืนหนึ่งเธอตัดสินใจใส่ชุดเจ้าสาวแล้วเดินลงน้ำในบึงเพื่อฆ่าตัวตายตรงบริเวณต้นไม้ที่ผมเจอ  

ก่อนหน้านี้ก็มีคนเจอผู้หญิงนั้งร้องไห้ใต้ต้นไม้และก็มีผู้ชายจมน้ำตายตรงนั้นมา 2 คนแล้ว ลุงสัปเหร่อแกคิดว่าเป็นเพราะวิญญาณลูกสาวแกมาเอาผู้ชายไป แกเลยระวังไม่ให้ใครเดินไปแถวนั้นเวลากลางคืน เพราะแกไม่อยากให้ลูกสาวแกสร้างเวรสร้างกรรมไปมากกว่านี้

นับแต่นั้นมาก็ยังมีคนเจอผู้หญิงในชุดเจ้าสาวตรงต้นไม้ริมบึงอยู่เรื่อยๆ ว่ากันว่า วิณญาณของหญิงสาวจะรอจนกว่าจะได้ผู้ชายที่ถูกใจไปอยู่ด้วย

ส่วนผมตั้งแต่เจอเหตุการณ์สยองขวัญเฉียดตายในวันนั้นผมก็ไม่เคยไปตรงนั้นและไม่ออกไปเดินคนเดียวในที่มืดๆอีกเลย

ขอขอบคุณ สมาชิกพันทิป
อ่านเรื่องผีอื่นๆ GhostStorythai.com